Pierwsza historyczna wzmianka Lednicach pochodzi z 1222 roku. Wtedy już prawdopodobnie istniała gotycka forteca z dworem, który w 1249 roku król czeski Wacław I pożyczył austriackiemu szlachcicowi Sigfriedowi Sirotce.
Pod koniec XIII wieku Liechtensteiny, pierwotnie ze Styrii, stali się właścicielami całej miejscowości Lednice i pobliskiego Mikulova i stopniowo nabywali nieruchomości po obu stronach granicy morawsko-austriackiej. Członkowie rodziny byli najczęściej zatrudnieni w służbie wojskowej, w renesansie w biznesie gospodarczym. Od drugiej połowy XV wieku członkowie rodziny pełniki również funkcje w najwyższych urzędach wojewódzkich.
Jednak zasadnicza zmiana statusu rodziny na Morawach nastąpiła za pośrednictewm braci Karla, Maksymiliana i Gundakara z Liechtensteinu. Karel i Maksymilian zapewnili wielkie bogactwo starej morawskiej rodziny Černohorskich z Boskovic. Początkowo bracia, podobnie jak ich ojciec i dziadek, byli protestantami-luteranami, ale wkrótce nawrócili się na wiarę katolicką i przygotowali grunt pod dalsze działania polityczne. Dotyczyło to szczególnie Charlesa, który pracował na dworze cesarza Rudolfa II., w 1604 r. został gubernatorem prowincji na Morawach, a w 1608 r. później król Maciej II awansował go do stanu książęcego i nadał mu Księstwo Opawskie.
Podczas powstania stanął po stronie Habsburgów i uczestniczył w bitwie o Białą Górę. Po klęsce buntu ziemskiego w 1620 r. Poprzez systematyczny zakup skonfiskowanej własności części uczestników ruchu oporu, Liechtensteiny stały się najbogatszą rodziną na Morawach i zastąpiły Żerotinów na ich miejscu. Ogromny dochody z gruntów przyniosły im ogromne zyski i umożliwiły im spektakularny biznes budowlany w Lednicach.
Już w XVI wieku prawdopodobnie za sprawą Hartmanna II z Liechtensteinu, rozebrano miejscową średniowieczną fortecę wodną i zastąpiono ją renesansowym pałacem. Pod koniec XVII wieku budynek ten został również zburzony i wybudowano tu barokowy dwór z dużym architektonicznie zaprojektowanym ogrodem i monumentalną szkołą jeździecką, według projektu Jana Bernarda Fischera z Erlach, który do dziś zachował nieco zmienioną formę.
Po połowie XVIII wieku. pałac został ponownie odbudowany, a w 1815 r. usunięto jego frontowe trakty, które były częścią pałacu barokowego.
Dzisiejszy wygląd pochodzi z lat 1846-1858, kiedy książę Alois II Liechteinstein uznał, że Wiedeń nie nadaje się do organizacji letnich uroczystości i Lednice przekształcił w reprezentacyjną letnią rezydencję w duchu angielskiego gotyku. Reprezentacyjne sale na parterze (trasa naszej wycieczki z przewodnikiem), które są wyposażone w rzeźbione sufity, drewniane panele ścienne i wybrane meble, służyły do organizowania wspaniałych spotkań szlachty europejskiej. Prywatne pokoje Liechtensteinu można zwiedzać na pierwszym piętrze zamku. Na 2. piętrze znajdują się pokoje dzieci i ich guwernantek oraz muzeum lalek Milana Knížáka.
Od 1945 r. Państwowy pałac Lednice jest własnością państwa i jest zarządzany przez Ministerstwo Kultury Republiki Czeskiej za pośrednictwem Narodowego Instytutu Dziedzictwa w Pradze, wyspecjalizowanego biura regionalnego w Kromierzyżu. Zamek jest jednym z najczęściej odwiedzanych zabytków na Morawach.
Neogotycka przebudowa w XIX wieku sprawiła, że stał się romantyczną rezydencją otoczoną jednym z największych parków w Europie (prawie 200 ha), w której można znaleźć palmiarnię, fontannę wenecką, rzymski akwedukt, pawilon chiński, minaret i sztuczną ruinę zamku Jana. Dzięki unikalnemu połączeniu zabytków budowlanych z otaczającą przyrodą stworzoną przez człowieka cały obszar Lednicko-valticki został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1996 roku.
Niestety nie miałyśmy tak dużo czasu na obejrzenie całego ogrodu. A wierzcie mi jest naprawdę wielki. I piękny. Można się w nim zgubić.
Oczywiście potem obie z Anetą musiałyśmy spróbować burcaku w jednym z okolicznych barów. Pewnie spytacie co to takiego? Otóż burcak to czeskie słowo oznaczające napój winny będący częściowo sfermentowanym moszczem z winogron. Jest to półprodukt powstały podczas produkcji wina, który nadaje się do spożycia już kilka dni po rozpoczęciu fermentacji moszczu. Zawartość alkoholu wynosi od 4 do 10%. Burczak pije się szczególnie na Morawach i Słowacji oraz w sąsiedniej Austrii, gdzie znany jest pod nazwą Sturm).
Raz spróbowałam i wystarczy. Nic porywającego.
A potem w tym samym miejscu jadłam sałatkę z najlepszym serem na świecie. Robionym na grillu. próbowałam potem odtworzyć ten smak w domu, gdyż kupiłam podobny ser jeszcze w Czechach. Ale się nie udało. To nie było to co zapamiętałam.
Oto fotorelacja z tego zwiedzania:
Komentarze
Prześlij komentarz